Τα έχουμε γράψει πολλές φορές, ο εξωδικαστικός μηχανισμός… «δεν χωράει» 400.000 επιχειρήσεις που πίστευαν και πιστεύουν μερικοί.

          Ασφαλώς και το EBIDA αποτελεί ένα ασφαλές κριτήριο βιωσιμότητας. Το ερώτημα που τίθεται είναι πόσο μεγάλο ή σε πιο επίπεδο η επιχείρηση αποκτά την ικανότητα να αποπληρώνει διαχρονικά τις υποχρεώσεις της. Έτσι η συσχέτιση των υποχρεώσεων και των ελεύθερων ταμειακών ροών μας δίνει το μέτρο των δυνατοτήτων αποπληρωμής μιας επιχείρησης.

          Το μέτρο αυτό εκφράζεται με το δείκτη χρόνου αποπληρωμής δανειακών και μη υποχρεώσεων ο οποίος προσδιορίζεται: (Δ.Χ.Α.Δ.Υ.):

Δανειακές υποχρεώσεις / Ετήσιες ελεύθερες ταμειακές ροές

          Ο Παραπάνω δείκτης μας πληροφορεί, πόσα χρόνια απαιτούνται προκειμένου η επιχείρηση να εξοφλήσει τις υποχρεώσεις της. Μια από τις βασικές αρχές του νόμου αποτελεί η αρχή της μη χειροτέρευσης της θέσης των πιστωτών. Πιο συγκεκριμένα σύμφωνα με το αρθ. 9 παράγ. (α) προβλέπεται: «Οι ρυθμίσεις της σύμβασης δεν επιτρέπεται να φέρουν οποιοδήποτε πιστωτή σε χειρότερη οικονομική θέση από αυτή στην οποία θα βρισκόταν σε περίπτωση ρευστοποίησης των περιουσιακών στοιχείων του οφειλέτη στα πλαίσια της αναγκαστικής εκτέλεσης σύμφωνα μετά αρθ. 977 του κώδικα πολιτικής δικονομίας».

          Προκειμένου ο πιστωτής να τύχει αυτής της προστασίας θα πρέπει η παρούσα αξία των αναμενόμενων καταβολών (και όχι η καθαρή παρούσα αξία όπως γράφεται) να είναι μεγαλύτερη της αξίας ρευστοποίησης. Με άλλα λόγια η καθαρή παρούσα αξία (Κ.Π.Α.) δίνεται από την σχέση: ΚΠΑ= Παρούσα Αξία καταβολών στον πιστωτή – Αξία ρευστοποίησης, να είναι θετική.

             Παράδειγμα

          Η επιχείρηση οφείλει μόνο στο ΙΚΑ και στο δημόσιο 1.200.000€ από το οποίο οι 200.000 αφορούν πρόστιμα και προσαυξήσεις. Το σύνολο της περιουσίας της επιχείρησης σε επίπεδο ρευστοποίησης ανέρχεται σε 800.000€. Πρόταση της επιχείρησης είναι το χρέος, αφού αφαιρεθούν τα πρόστιμα και οι προσαυξήσεις 180.000€ να εξοφληθεί το υπόλοιπο 1.020.000€ σε 10 χρόνια ή σε 120 δόσεις. Με το δεδομένο ότι το προεξοφλητικό επιτόκιο ετήσιο είναι 5%, τότε η παρούσα αξία των καταβολών (σε ετήσια βάση και όχι σε μηνιαία στο παράδειγμα μας) θα ήταν: 102.000 Χ 7,7217 = 787.613,4€ όπου 7,7217 συντελεστής αναγωγής παρούσας αξίας (ράντας) με επιτόκιο 5%.

          Συνεπώς η καθαρά παρούσα αξία είναι 787.613,4 – 800.000€ = -12.386,6 (αρνητική)

          Σύμφωνα με το αποτέλεσμα αυτό, παραβιάζεται η αρχή της μη επιδείνωσης της θέσης των πιστωτών. Στην περίπτωση αυτή θα πρέπει να μειωθεί ο αριθμός των δόσεων και να αυξηθεί το ύψος αυτής ώστε η παρούσα αξία των δόσεων να γίνει μεγαλύτερη της αξίας ρευστοποίησης. Το παράδειγμα γίνεται πιο σύνθετο, όταν υπάρχουν και άλλοι πιστωτές, οι οποίο χαρακτηρίζονται σύμφωνα με το αρθ. 977 του Κ.Π.Δ. εξασφαλισμένοι. Σε μια τέτοια περίπτωση ισχύει κατά σειρά, το 65% το 25% και το 10% του πλειστηριάσματος.

          Με βάση όσα αναφέρουμε παραπάνω επαναβεβαιώνεται για μια ακόμη φορά ο εξωδικαστικός μηχανισμός είναι ένα σύνθετο θέμα που χρειάζεται προσοχή και συμβούλους με ειδικές γνώσεις.

 

          Πριν συγκεντρώσουμε τα δικαιολογητικά ας συμβουλευτούμε ανθρώπους με γνώση και εμπειρία σε θέματα εξυγίανσης και βιωσιμότητας.