Η παρακολούθηση της πορείας και των επιδόσεων των επιχειρήσεων κατά γενικό τρόπο, δηλαδή με βάση τα αποτελέσματα χρήσεως και των γενικών δεικτών, αφενός μεν μας δίνει φτωχή πληροφόρηση, αφετέρου δεν ικανοποιεί ένα σημαντικό τμήμα των επιχειρήσεων.

Πιο συγκεκριμένα, οι επιχειρήσεις οι οποίες στην οργανωτική δομή έχουν διάφορους τομείς δραστηριότητας, αυτοτελή κέντρα κόστους – κέντρα κέρδους και προπάντων καταστήματα, δεν έχουν την αναγκαία επιστημονική γνώση της συνεισφοράς του καθενός στην κερδοφορία της επιχείρησης (με δείκτες επιδόσεων, αποδόσεων, παραγωγικότητας, αποτελεσματικότητας). Η αντιμετώπιση του θέματος με την Αναλυτική Λογιστική δεν αντιμετωπίζει θέματα επιχειρησιακών επιδόσεων, χρηματοοικονομικής κατάστασης και ειδικών δεικτών αξιολόγησης.

 Έτσι, σκοπός του άρθρου αυτού είναι να παρουσιάσει κατά τρόπο συνοπτικό (η F.B.S διαθέτει αναλυτικό σύστημα το οποίο προσαρμόζεται ανάλογα με τη φύση της επιχείρησης) τη μεθοδολογία ενός ολοκληρωμένου συστήματος διαρκούς επιχειρησιακής και χρηματοοικονομικής υποστήριξης με σημείο αναφοράς τη Διοίκηση με στόχους.

 

Δεν είναι λίγες οι φορές που μία αύξηση του κύκλου εργασιών της επιχείρησης μας βάζει σε πειρασμό να δημιουργούμε νέα σημεία πώλησης με τη μορφή καταστημάτων, κυρίως Λιανικής πώλησης.

Η απόφαση να δημιουργήσουμε καταστήματα θα πρέπει να σημειώσουμε κατ΄ αρχήν ότι ανήκει στη σφαίρα των επενδυτικών και χρηματοδοτικών αποφάσεων. Συνεπώς μία τέτοια απόφαση πρέπει να κριθεί και να αξιολογηθεί με μεθόδους και τεχνικές αξιολόγησης επενδύσεων. Δυστυχώς στην πράξη δεν συμβαίνει αυτό. Ο επιχειρηματίας αποφασίζει με βάση το διαισθητικό management, με το «εγώ πιστεύω», «εγώ νομίζω».

Ας κάνουμε την υπόθεση ότι «καλά πιστεύει», «καλά νομίζει». Να σημειώσουμε όμως ότι οι επενδυτικές δαπάνες αναφέρονται σε δαπάνες διαμόρφωσης του εσωτερικού και εξωτερικού χώρου του καταστήματος, ανάγκες κεφαλαίων για αποθέματα και μερικές φορές για απαιτήσεις (όχι στα καταστήματα Λιανικής).

Η δέσμευση πόρων όμως απαιτεί ένα ποσοστό απόδοσης, το οποίο σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να είναι μικρότερο του κόστους δανεισμού ή του επιτοκίου επενδυτικής ευκαιρίας.

Δυστυχώς κι αυτό το αγνοούν και η σκέψη τους είναι στην εξίσωση έσοδα-έξοδα = κέρδη. Ποια είναι όμως τα λειτουργικά κέρδη χωρίς τα Γενικά έξοδα της επιχείρησης, χωρίς το κόστος χρηματοδότησης των επενδυτικών δαπανών και των αναγκών κεφαλαίου κινήσεως (χρηματοοικονομικά έξοδα); Όταν λάβουμε υπόψη όλα αυτά τα στοιχεία, διαφοροποιούν τις επιδόσεις ενός καταστήματος.

 

Ο προϋπολογισμός αποτελεσμάτων χρήσεως για κάθε τομέα δραστηριότητας γίνεται ξεχωριστά με την κωδικοποίηση του Ελληνικού Λογιστικού Σχεδίου. Αυτό για να γνωρίζουμε τόσο τη «φύση» των εξόδων όσο και να είναι ευχερής η άντληση των στοιχείων.

Σε ότι αφορά το «σκέλος των εξόδων» λαμβάνονται μόνο τα άμεσα έξοδα του τομέα. Ως άμεσα έξοδα νοούνται τα έξοδα που γίνονται από τον τομέα και εξαιτίας του τομέα.

Σύμφωνα με τη δομή του πίνακα προβλεπόμενα αποτελέσματα χρήσεως λαμβάνουμε μία σειρά πληροφορίες σε ότι αφορά τη διαδικασία και πορεία του προϋπολογισμού του τομέα. Μεταξύ αυτών είναι:

α) ο βαθμός εκτέλεσης (Β/Ε)  του προϋπολογισμού πωλήσεων

β) Ο Β/Ε των εξόδων και του λειτουργικού αποτελέσματος

γ) Οι τάσεις (διαχρονικές μεταβολές) που σημειώνονται σε όλα τα μεγέθη

Το λειτουργικό αποτέλεσμα ως απόλυτο μέγεθος ονομάζεται «συνεισφορά» ή «περιθώριο συνεισφοράς» όταν εκφρασθεί ως ποσοστό επί των πωλήσεων.

Σε συνοπτική μορφή τα αποτελέσματα χρήσεως ενός καταστήματος είναι:

 

ΜΕΓΕΘΗ	ΠΟΣΑ
Πωλήσεις
– Κόστος πωληθέντων
Μικτά κέρδη
Μείον:
Μισθοί
Ενοίκια
Παροχές τρίτων
Διάφορα έξοδα
Αποσβέσεις
Λειτουργικό αποτέλεσμα
-Έμμεσα και άμεσα χρηματοοικονομικά έξοδα
Κέρδος καταστήματος
-Γενικά έξοδα
Συνεισφορά στα αποτελέσματα της επιχείρησης

 

 

Η αξιολόγηση των υποκαταστημάτων γίνεται με ομοιόμορφο τρόπο και δείκτες για όλο το δίκτυο των υποκαταστημάτων της επιχείρησης.

Οι δείκτες αξιολόγησης του υποκαταστήματος, δώδεκα σε αριθμό, φαίνονται στο σχετικό πίνακα που ακολουθεί. Οι δείκτες αξιολόγησης αναφέρονται:

α) σε επιχειρησιακές επιδόσεις (ρυθμός ανάπτυξης, μερίδιο, κλπ)

β) στην αποτελεσματικότητα των πωλήσεων

γ) στον επιχειρηματικό κίνδυνο

δ) χρηματοδοτικό κίνδυνο

ε) Στην παραγωγικότητα του προσωπικού

 

Όταν οι παραπάνω δείκτες ικανοποιούν την οικονομική αρχή και τις προσδοκίες των επιχειρήσεων θα λέγαμε ότι υπάρχει επιχειρησιακή στρατηγική – σχεδιασμός. Δυστυχώς όμως τις περισσότερες φορές έχουμε το φαινόμενο της άναρχης ανάπτυξης, μία ανάπτυξη που δεν αξιολογεί τα υποκαταστήματα ως αυτοτελείς μονάδες και χάνονται οι επιδόσεις τους στη γενική επίδοση της επιχείρησης.