Το άρθρο αυτό γράφεται με την ευκαιρία της ειδικής ημερίδας της FBS με θέμα «Η αντιμετώπιση του προβλήματος της ρευστότητας των επιχειρήσεων σε περίοδο κρίσης και έντονης πιστωτικής ασφυξίας».
Δεν χωράει αμφιβολία ότι η έλλειψη ρευστότητας αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα και πιεστικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ελληνικές επιχειρήσεις. Δυστυχώς όμως και για το θέμα αυτό υπάρχει μία εσφαλμένη αντίληψη σε ό,τι αφορά την προσέγγιση (μεθοδολογία) αντιμετώπισης του θέματος. Αυτό συμβαίνει διότι υπάρχει μία σύγχυση στις έννοιες βιωσιμότητας, αναδιάρθρωσης, αλλά και ικανότητα της επιχείρησης να ανταπεξέρχεται στις υποχρεώσεις.
Δύο ήταν και είναι οι βασικοί παράγοντες που δημιούργησαν και δημιουργούν την έλλειψη ρευστότητας. Η μείωση του όγκου των πωλήσεων και η απουσία των τραπεζών για τη χρηματοδότηση δημιούργησαν σοβαρά προβλήματα στην επιβίωση των επιχειρήσεων. Έτσι, αντί πρώτα να «ψάχνουμε» το πρόβλημα της ρευστότητας της επιχείρησης, ας αναζητήσουμε πρώτα τη βιωσιμότητα της επιχείρησης και ειδικότερα πρέπει να απαντήσουμε πόσο βιώσιμη είναι, όρια και αντοχές της επιχείρησης.
Βασικό κριτήριο της βιωσιμότητας μίας επιχείρησης είναι η ύπαρξη λειτουργικών κερδών (EBITDA θετικό). Η σχέση αυτή μπορεί να είναι αναγκαία αλλά όχι και ικανή να αντισταθμίσει τις βραχυχρόνιες ανάγκες της επιχείρησης σε επίπεδο ρευστότητας. Μπορεί όμως να είναι αναγκαία αλλά όχι και ικανή να αντισταθμίσει τις βραχυχρόνιες ανάγκες της επιχείρησης σε επίπεδο ρευστότητας.
Το ενδιαφέρον εστιάζεται στο ύψος του EBITDA κι αν αυτό είναι ικανό να αντισταθμίσει τις ανάγκες κεφαλαίου κινήσεως που δημιουργούνται. Οι ανάγκες κεφαλαίου κινήσεως σχετίζονται με την μεταβολή των κυκλοφοριακών στοιχείων ως και με την μεταβολή του βραχυπρόθεσμου παθητικού.
Μετά τον προσδιορισμό των αναγκών σε κεφάλαια κινήσεως και της ταμειακής λειτουργικής ροής, θα πρέπει να αναζητήσουμε τυχόν έκτακτες εκροές και έκτακτες εισροές. Στην πρώτη περίπτωση μπορεί να έχουμε νέες επενδύσεις απαραίτητες για τη λειτουργία της επιχείρησης, ενώ στη δεύτερη περίπτωση μπορεί να έχουμε το φαινόμενο της αποεπένδυσης, δηλαδή της ρευστοποίησης των παγίων περιουσιακών στοιχείων.
Στο σχέδιο αναδιάρθρωσης οι ελεύθερες ταμειακές ροές δίνουν το βαθμό και την έκταση των δυνατοτήτων της επιχείρησης.
Σημαντικός παράγων για τη διαμόρφωση του σχεδίου αναδιάρθρωσης είναι το μίγμα των πιστωτών, οι εξασφαλίσεις και τυχόν δικαστικές ενέργειες που έχουν γίνει. Σε ένα σχέδιο αναδιάρθρωσης οι υποχρεώσεις προς το Δημόσιο και ΕΦΚΑ πρέπει να είναι στην πρώτη φάση προτεραιότητα της επιχείρησης.
Για όλα τα παραπάνω που αναφέραμε, δηλαδή βιωσιμότητα, ρευστότητα και αναδιάρθρωση η FBS έχει σχεδιάσει ένα πλήρες λειτουργικό σύστημα το οποίο μετρά τις αντοχές και δυνατότητες της επιχείρησης σε όλα τα επίπεδα, δηλαδή βιωσιμότητας, ρευστότητας και προοπτικών.
Το λειτουργικό αυτό σύστημα προσαρμόζεται στις ανάγκες και στις ιδιαιτερότητες της κάθε επιχείρησης και σχεδιάζεται ύστερα από σύνταξη ειδικής διαγνωστικής μελέτης και σχετικό αίτημα της επιχείρησης.